H πατριαρχία που αναπαράγεται μέσα από την απόλυτη παραδωσή μας στην βία, ως φαινόμενο που και καλα δεν μπορούμε να σταματήσουμε, ειναι ιδιαιτερα τοξικο στο ΦΜΠ αυτες τις μέρες. Χθες βραδυ στο ταξί απο το μετρό ο οδηγός είχει παει στην κηδεία του εφήβου και μόνο για την βια μιλούσε, λες και ζουμε σε ζουγκλα, χωρίς θεσμούς.
Προφανώς όμως υπάρχουν θεσμοί, προφανώς υπάρχουν κινήματα φεμμινιστικά και άλλα, προφανώς υπάρχουν διαδικασίες, και λύσεις. Μα είναι σαφές ότι δεν τις θέλουμε σαν κοινωνία, δεν τις θέλαμε το Μάρτη που όλες οι γυναίκες στον κόσμο είχαν βγεί στους δρόμους, δεν τις θέλαμε με την Κουνεβα, δεν τις θέλαμε με τις ιεροδουλες, δεν τις θέλαμε με την αυτοκτονία του εφήβου περσυ. Θέλουμε απλά, παρολο που έχουμε ένα απο τα πιο σύγχρονα νομικά πλαίσια για την ισότητα των φίλων, και νομιμή πορνεία, έτσι απλά να αναπαράγουμε την συντήρηση...και να βλέπουμε το μίσό της κοινωνίας να έχει προπολου πια βυθιστεί σε ένα διαφορετικό σκοτάδι....νεοελληνικό και τεχνοκαπιταλιστικό σύνχρώνος....
Γιατί μέσα απο αυτό το σκοτάδι εκφράζουμε τον νεολουδισμό μας, συμφωνα με τον οποίο το προβλημα είναι τα Αμερικάνικά παιχνίδια και η βία, οι τσοντες στο Διαδίκτιο και το μπουλιιγκ εκεί, τα σελιφης μαμάδων με επεμβάσεις και όχι το ότι 30 χρόνια Ελληνικής τηλεόρασης δεν παρήγαγαν εκπομπές για εφήβους, ότι 30 χρόνια στο Παιδείας έφαγαν όλα τα λεφτα για το ψηφιακό σχολείο, οτι 40 χρονια οι μητέρες παίρνουν σύνταξη στα 50, ότι 30 χρονια τα κορίτσια μας κάνουν τις πιο πολλες εκτρώσεις στην Ευρώπη για στο σχολειο δεν εχουμε προγράμματα.
Η ενοχοποίηση του τεχνοκαπιταλισμού ειναι επίσημα τοπικός εθνοκεντρισμός που αναπαραγει την συντήρηση.
http://www.efsyn.gr/arthro/o-neo-fileleytherismos-einai-arrenopos
